Wat zijn de kruisingen van Leylijnen?

Leylijnen zijn informatietransporteurs, denk aan telepathie. Ze zijn er dus in verschillende gradaties. Op kruisingen van positieve aarde-leylijnen werden vroeger tempels en kathedralen gebouwd. Een menselijke leylijn kan bijvoorbeeld al ontstaan wanneer de vorige bewoner van je huis nog emotioneel verbonden is met het huis. Aan kunst, rituele maskers of -beelden, en erfstukken in het algemeen kunnen ook leylijnen verbonden zijn.

Leylijnen kun je vergelijken met een meridiaan bij ons als mens. Deze knooppunten, waar leylijnen elkaar kruisen, noemen ze leycentra en hier is de energie extra sterk voelbaar. Oude culturen hadden hier al kennis van en beschouwden deze leycentra, waar concentraties van goede energieën aanwezig zijn, als heilig. Wat interessant is, is dat veel door de mens gebouwde religieuze plaatsen zich bevinden op leycentra. Bekende voorbeelden hiervan zijn Stonehenge, de piramide van Cheops en de Maya-tempels in Yucatan.

Energielijnen zijn dus banen van aarde-energie en waar deze elkaar kruisen ontstaat een extra krachtige plek, een krachtplaats waar de energie extra goed voelbaar is. In de literatuur zijn diverse andere energielijnen beschreven die niet helend werken en waarvan de kruisingen geen krachtplaatsen opleveren, maar juist plekken die voor extra geopatische belasting kunnen zorgen. De kruisingen van Hartmannlijnen kennen een verhoogde straling. Ook de Curry-lijnen hebben snijpunten met een verhoogde stralingsintensiteit. Het is dus mogelijk dat er meerdere soorten kruisingen van energielijnen zijn, waarvan sommige positief zijn en andere negatief.

De kruisingen van leylijnen zijn de plekken waar de energie het sterkst is, en worden leycentra genoemd. Op het leycentrum plaatste men aanvankelijk een steen, later stenen, daarna heiligdommen, tempels en uiteindelijk voor 1350 ook de kerken. Op een kruising of een knooppunt van de lijnen met de ‘lengte-as’ werd het altaar en later ook wel de toren gebouwd. Nog steeds staat het hoofdaltaar in de oude Rooms- Katholieke kerken op een leycentrum. Een leycentrum is van nature positief. Het is negatief als mensen op zo’n plek hebben gevochten, gemoord of gemarteld. De energie van een leycentrum kan verschillende effecten hebben. Personen met kwalen voelen verlichting van de kwaal op een positief en sterk leycentrum, maar dit is ook mogelijk op een klein leycentrum. Door te gaan zitten op de kern van het leycentrum krijgen veel personen dagdromen en visioenen van de meest verschillende aard. Soms plaatsen mensen volledig onbewust een zwerfkei of een monument op een leycentrum. Ook is het mogelijk, dat een leycentrum de vegetatie beïnvloedt. Soms groeit er het schaars voorkomende dalkruid. Ook zien we dat binnen de cirkel van een leycentrum bepaalde bloemen groeien en daar buiten juist andere soorten. In enkele gevallen vormen zich op de rand van een leycentrum heksenkringen van paddestoelen. Dieren prefereren vaak een leycentrum. Bekend is dat ossen en koeien bij voorkeur op een leycentrum gaan liggen.

Op plekken waar meerdere leylijnen elkaar kruisen ontstaat een soort verkeersknooppunt van energie waar de energie zeer duidelijk waarneembaar en gepolariseerd is. Soms valt dit ook samen met ondergrondse waterlopen en bronnen. Het zijn juist deze leycentra die al sinds de prehistorie gezocht zijn voor het bouwen van woningen. Veel oude steden en dorpen hebben daarom bijna allemaal een leycentrum in hun kern liggen.